Minął dzień kiedy kandydat z dalekiego kraju został Prezydentem Europy. Radość, łzy, niedowierzanie...Sukces polskiej polityki! Sukces najwybitniejszego polityka na świecie! Santo Subito! Szok! Można by tak dalej gdyby nie to że po jednej fali radosnego szoku przychodzi następny szok. Wszystko bowiem stało sie tak nagle. Spadł na nas ten sukces jak balkon na głowe. Dreczy mnie pytanie co mnie tutaj umnkneło? Gdzie te miesiące żmudnej kampani wyborczej? Gdzie plakaty? Gdzie jest sztab? Gdzie są ci wszyscy ludzie nowego prezydenta? Gdzie cały ten zgiełk towarzyszący wyborom prezydenckim? Gdzie baloniki, oklaski i wrzask tłumu porwanego wyborczą mową kandydata na prezydenta i trąbienie trąb? Próbuje odświerzyć i przeżyć na nowo te niezapmniane chwile debat telewizyjnych w których Donald bił na głowe kontrkandydatów i ich koncepcje. Przezyć to raz jeszcze i przeżyc to sam. Ale zaraz, zaraz...chyba nic takiego nie było. Na pewno nie. Po prostu sie wzięło i się wybrało. I już. Z pamięcią u mnie najlepiej i nie pamietam już czy przy wyborze poprzednika Donalda Wielkiego prasa belgijska trąbiła o wielkim sukcesie Belgi? Nie śledziłem to nie wiem. Ale chyba nie. Został wybrany, pobył sobie trochę, popodpisywał liste płac i już od grudnia go nie bedzie. Jakie to proste. Samo zycie. Z Donaldem nic proste nie jest. W Polsce po siedmiu latach autorytatywnych, dobijąjacych watache rządów, raczej bez szans na reelekcje. Skąd my to znamy? Koncepcja z sopockiego mola o otwarciu na wschód – niewypał, d... i kamieni kupa. W zamian - najdroższy w Europie gaz. Dawny przyjaciel a dzisiaj najgorszy wróg - stoi u bram. Chwali „ zużyty mop” prezydenta elekta. Chwali Polskę zachodnia prasa. Po latach krytyki w czasach ”rosyjskiego resetu” przyszedł czas na pochwały w czasach rosyjskiego zagrożenia. Oj, nie lubię kiedy chwalą mój naród bo wróg stoi u bram. Żeby tylko zaraz nie polała się krew. Jedna z najtańszych w Europie. Polska krew.
