ProvoCatio ProvoCatio
524
BLOG

Anne Applebaum / Patrioci potrzebni od zaraz!

ProvoCatio ProvoCatio Polityka Obserwuj notkę 16

 

 

[...] W ten sposób zatem, mała grupa ukraińskich nacjonalistów, których być może teraz mozemy już nazwać patriotami, reprezentuje całą nadzieje kraju na ucieczke od zobojetnienia, pazernej korupcji i rozpadu. [...]

12 maja 2014 roku w amerykańskim magazynie The New Republic, ukazał sie artykuł, autorstwa Anne Applebaum, poruszajacy sprawę odradzającego sie nacjonalizmu na Ukrainie. Artykuł, pt. ”  Nationalism is exactly what Ukraine needs ”, do lektury którego, gorąco państwa zachęcam, autorka rozpoczyna od słów:

Demokracja upada kiedy obywatele nie wierzą że ich kraj jest warty tego aby o niego walczyć[...]

Przyznam, że lubie czytać artykuły pani Anne, nie dlatego że prywatnie jest piękną kobietą i żoną drugiej co do ważności osoby w państwie polskim, ale dlatego że ma  dobre pióro i czasami też podzielam jej punkt widzenia na niektóre sprawy.

[...] Okazało się że Władek miał racje: Ludzie, którym przyszło rządzic niezależną Ukrainą zawiedli w kwesti budowy ukraińskiej państwowosci. Zamiast, pobudowali swoje własne majątki. Dwaj pierwsi przywódcy, byli komuniści, przeprowadzili prywatyzacje  chaotycznie i w sposób bardziej skorumpowany aniżeli w samej Rosji. Przywódcy, którzy nastali po Pomarańczowej Rewolucji, 2004-2005, nie byli wiele lepsi. Słabość państwa jaka pozostała po ich rządach, sprawiła że Wiktorowi Janukowiczowi udało się rozłożyc w ciągu czterech krótkich lat jego rządów – armie, siły policyjne, system podatkowy itd -  a w tym samym czasie budował swój prywatny majatek. [...]

Anne Applebaum na przykładzie Ukrainy, ostrożnie rozprawia się ze stereotypem nacjonalisty/narodowca i wywodzi że nacjonalizm, w poprawnym tego słowa rozumieniu jest tym czego potrzebuje Ukraina, a także i kraje i społeczeństwa, mające trudności w odnalezieniu się w realiach postkomunistycznej transformacji i nawet wiecej - potrzebuja go także - kraje tzw. dojrzałej demokracji.

[...]Nie powinno to być zadna niespodzianką: W dziewietnastym stuleciu żaden wrażliwy bojownik o wolność nie mógł wyobrazic sobie stworzenia nowoczesnego państwa, opartego na demokracji, bez wspierajacych te idee, ruchów narodowych. [...]

[...] Tylko ludzie, którzy odczuwają pewien rodzaj lojalności dla swego społeczeństwa, ludzie, którzy sławią swój narodowy język, literature i historie, ludzie, którzy śpiewaja narodowe pieśni, powtarzaja narodowe legendy – bedą pracowali dla dobra społeczeństwa. [...].

Dzisiejsze słowo nacjonalizm ma bardzo złe konotacje i wynika to z faktu że kiedyś na swoje nieszczęście zostało użyte w nazwie pewnej partii robotniczej. W dzisiejszych czasach jeżeli ktokolwiek ma cokolwiek dobrego do powiedzenia na temat nacjonalizmu, a w szczególnosci nacjonalizmu w krajach Europy Wschodniej, musi być w tym temacie bardzo ostrożny i obchodzić się z nim jak saper z niewybuchem. Stereotypy w postrzeganiu narodowców/nacjonalistów są powszechne i tak w owym powszechnym wyobrażeniu,  narodowiec, to skrajny prawicowiec w czarnej skórzanej kurtce, glanach, z  bejsbolem w ręce i z wygolonym do gołej skóry łbem – najczęściej szukajacy okazji do zadym -  ksenofob, rasista i antysemita. Pytanie, kto sponsoruje ten stereotyp że stał się tak powszechny?

[...] Jak wiele innych stereotypów także i ten nawiązuje do pewnych historycznych realiów. [....]

W przypadku Ukrainy tak być moze i jest, ale nie powinno tak być w Polsce, która na współprace z Hitlerem nie poszła i pewnych historycznych realiów by się nie doszukał. Cóż z tego skoro nawet tutaj etykietka "nacjonalista/narodowiec" służy jako pałka do głowy kazdego, kto nie na ręke postepowcom "bez granic" i doczepienie nalepki - „narodowiec/nacjonalista” - wyklucza automatycznie z panela poważnej dyskusji publicznej i czyni głos dochodzący (paradoksalnie) z prawej strony sceny politycznej - słabym, niesłyszalnym i nieistotnym. Takie jest moje prywatne zdanie, ale wracajac do artykułu o pozytywnym, ukraińskim, nacjonaliżmie, to dzisiejsze krwawe konfrontacje na terenie Ukrainy wynikaja w przekonaniu pani Applebaum, między innymi, z braku spoiwa jakim jest tożsamość narodowa i braku odpowiedzialnosci za państwo. Braki, będące spuścizną po ZSRR, spuścizną, która dolana została nie tylko do ukraińskiego kotła.

[...] Pomimo że oboje żyli  na Ukrainie przez całe swoje życie, nic nie łączyło moich gospodarzy z rodzącym się ukraińskim państwem. Nie odczuwali zadnej odpowiedzialnoci w stosunku do ukraińskiego rządu i oczywiście nie odczuwali więzi z innymi Ukraińcami. Podobni w tym byli do ogromnej większości post – Radzieckiego świata[...] Kiedy runał Związek Radziecki ci ludzie spostrzegli raptem że są obywatelami państw, które  nie istniały od dawna o ile istniały kiedykolwiek. [...]

Polska nie została pominieta przez autorke tekstu i wspomniana jest jako kraj w którym odzyskanie niepodległości przyjmowane było z uczuciem dumy.

[...] W przeiwieństwie do Polaków i Estończyków, oni, ( obywatele post - soweckiego świata ) nie odczuwali dumy z zyskanej lub odzyskanej niepodległości, czuli sie zdezorientowanymi.[...]

Choc w tekscie nie ma o tym ani słowa, to ja tutaj dodam od siebie że ta odmienność w wyrażaniu uczuć, wynikać mogłaby z faktu, że, (nie wiem jak Estończycy), ale Polacy czuli że swoja niepodległość nie dostali od nikogo w prezencie i bylismy przekonani wtedy że wywalczylismy ją sami. Uczucie tej pewnosci słabło z czasem i dziś po dwudziestu kilku latach od odzyskania niepodległości, gdyby wziąść się za rzeczową analize nastrojów ludności, to ciekawe czy częśc ludzi w dzisiejszej Polsce, nie miałaby podobnych uczuć do tych ukraińskich na początku lat dziewiećdziesiatych. Historia naszych państw związana jest ze sobą i kołem się toczy, powtarzając się raz i drugi. Przesuniecia wydarzeń w czasie, chwilowe poprawy lub pogorszenie sie sytuacji ekonomicznej poszczególnych państw, nie maja tutaj żadnego znaczenia. Polska jest dzisiaj w o tyle szcześliwszym położeniu że otrzymała, oprócz zachodnich subsydiów takze mały wentyl bezpieczeństwa w postaci otwarcia na Zachód i jak dotad w procesie postkomunistycznej transformacji nie trzeba było sie uciekac do rozwiązań siłowych. Są jeszcze w Europie miejsca gdzie Polak sie oddalic może i zostawić męczące problemy krajowe za sobą. Ciekawe jak długo jeszcze bo pisze pani Applebaum:

[...] Ale Europejska demokracja upadnie jeżeli europejscy politycy nie będą takze odwoływać sie do patriotyzmu, nie wezmą narodowych interesów pod uwage, jeżeli specjalne problemy w ich krajach będą ignorowane. [...]

Taka wizja przyszłości nie nastraja optymistycznie. Dzisiejsza demokracja to może jeszcze, nie ten, wymarzony, wyśniony, dniami i nocami, system, ale pewnie i tak to jest najlepszy system w jakim do tej pory ludzkosci przyszło żyć. Niestety, nie jest dobrze z tą demokracja. Czy jest ona warta tego aby o nią walczyć? Jesli jest warta, to czas odkurzyć staroświecki patriotyzm. Trzeba działać. Patrioci potrzebni od zaraz!

 

Pozwoliłem sobie na przytocznie cytatów z artykułu Anne Applebaum, niekoniecznie w kolejności w jakiej odnaleść je mozna w tekście i wplątałem niektóre z nich w moje przemyślenia dotyczące Polski, bo chociaż tekst orginalny traktuje o sytuacji na Ukrainie to jednak znaleść w nim mozna tyle analogii z sytauacja Polski przed i po upadku ZSRR że nie mogłem sie powstrzymac. Powyzsza notka jest "zajawką" tekstu o którym nie wiem czy ukazał się gdzieś w polskim tłumaczeniu. Mógł sie ukazać ze względu na to że materiał nie jest nowy. Jeżeli nie, to szkoda, bo mysle że artykuł jest warty by sie z nim zapoznać. Podaje zatem link na blog Anne Applebaum, poniewaz magazyn The New Republic się zawinał i na razie go nie ma i  mam nadzieje, że to nie Anne była przyczyną zawieszenia jego działalności..  

http://www.anneapplebaum.com/2014/05/12/nationalism-is-exactly-what-ukraine-needs/#more-3043 

ProvoCatio
O mnie ProvoCatio

Do rany przyłóż https://www.youtube.com/watch?v=FQ4zObtAOuI

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka